گفتم : تو ش‍‍‍‍ـیرین منی. گفتی : تو فرهـادی مگر؟

گفتم : خرابت می شـوم. گفتی : تو آبـادی مگـر؟

گفتم : ندادی دل به من. گفتی : تو جان دادی مگر؟

گفتم : ز کـویت مـی روم. گفتی :تو آزادی مگـر؟

گفتم : فراموشم مکن. گفتی : تو در یادی مگر؟

                                        چه خوش است حال مرغی که قفس ندیده باشد

                                        چه نکوتر آنکه مرغ‍‍ــی ز قفـس پریده باشد

                                        پـر و بـال ما بریدند و در قفـس گشـودند

                                        چه رها چه بسته مرغی که پرش بریده باشد

                                        من از آن یکی گـزیدم که بجـز یکـی ندیدم

                                         که میان جمله خوبان به صفت گزیده باشد

                                        عجب از حبیـبم آید که ملول می نماید

                                         نکند که از رقیبان سـخنی شـنیده باشد

                                         اگر از کسی رسیده است به ما بدی بماند

                                         به کسی مبـاد از ما که بدی رسـیده باشد.